Kemal Aslan :
Onun Adı Gümüş. 6 yıldır bu evde. Onun gibi 9 can daha var. Gazetemizin sahibi ve Genel Yayın Yönetmeni Ramazan Pamuk ve ailesiyle Yeşilköy’deki eve alıştı. İlk geldiğinde gözleri dumanlıydı ve hiç göremiyordu. Uzun bir tedavi sürecinden sonra ancak yüzde 20 görme yetisine sahip olabildi.
Geldiğinden beri Bedri Aysel’i hayranı. Diyarbakır’ın Sur ilçesi’nde doğan diş hekimliğinin yanı sıra türkü de söyleyen Bedri Ayseli’nin. Belki bir gün o da bu hayranı ile tanışmak isterdi. Hayat, her zaman mümkünleri içermese de.
Gümüş onun yüzyılların kederini taşıyan yanık sesini duyduğunda hemen televizyonun karşısına geçiyor. İki ayağı üzerinde dinlemeye başlıyor. Gözleri seçmese de sesinden tanıyor onu. Bir aşinalık hali var. Görme duyusunun azalması işitme duyusunun hassaslaşmasına mı yol açtı? Bedri Aysel’inin sesinde kendi kederini mi duyuyor? Bir
canlının da hislerinin olduğu, dinlediği şarkıcıya duyduğu hayranlığını ayağa kalkarak ifade etmesi, şimdi bir hayal olan onu geçmişteki an’ı ile görmeye çalışması… Gelecekte bilim adamları can dostlarla ilgili daha fazla araştırma yapacak. O zamanki nesiller bu durumu daha iyi anlayacak. Biz bir an’ın yarattığı etkiyi hisleri anlamaya çalışıyoruz bu can dost ile.
Hisler, her canlıda tezahür ediyor. Görmeyi, anlamayı bilirsek. Taşlaşan bu dünyada hislerimiz bizi daha da yakınlaştırabilir. Gümüş, sen yeniden bunu hatırlattın. Yanık sesliyle bin yıllık kederi türkülerinde yaşatan adam: Bedri Ayseli sesinin etkilediği bir can var İstanbul’da. Unutma…